Kaç yıl yaşadığın değil içeriği önemli

Merhaba; Benim hikayem 4 eylül 2008'de basladi.Yaptirdigim kolonoskobi sonucunda bagirsak lümenini tikayan bir tümör gözlendi. Pataloji sonuçlari kötü geldi. Dünyam basima yikildi. 34 yasindaydim, 2 ve 10 yaslarinda iki kizannesiydim.Tanrim hayata dair yapmak istedigim okadar çok sey vardiki simdi neolacakti ! Ertesi gün tomografi çektirdim. 2 gün sonra sönuçlari alacaktim. O iki günüailece aglayarak geçirdik, Hayatimin en zor iki günü oldugunu söyleyebilirim.sükürler olsunki diger organlara siçrama yoktu. Bu bana mücadele etme gücü verdi.KTÜ deki doktor arkadaslarimin tavsiyesiyle cerrah Ethem Alhan beyin odasinda solugualdim. Hayatimi anlattim, agladim sizladimOna çok sey borçliyum bana evladi gibi davrandi, güç ve moral verdi. 13 eylül 2008 de ameliyat oldum. Ameliyat sonrasi ilk sözüm Babacim seni çokseviyorum olmus. ( Babam 1 yil önce trafik kazasi geçirmis, sag kolunukaybetmisti.) Ameliyat sonrasi 2 gün annemle hastanede yattik sonra canim kardesimistanbul'dan geldi ve 5-6 gün bana bebegiymisim gibi bakti.Hayatim boyunca nezaman ihtiyacim olsa kardesimi hep yanimda bulurum. Canim benim ona çok seyborçluyum. hastanede yatarken doktorumun izniyle kizlarim 2 kez yanima geldi.Hasta yatagimda 2 yasindaki kizimin bakislarini size anlatamam. Ben ona bu süreçteyürek yanginim diyorum.Hastaneye yatana kadar gögsümden süt verdigim yavrum banayabanciymisim gibi bakiyordu. Bense Allahim hiç olmassa biraz büyüteyim, büyükkizim gibi 10 yaslarina getirmem için bana zaman ver diye dua ediyordum.Onungözlerine her baktigimda gözlerim doluyordu. Sonra 1 ay evde dinlendim.Patoloji sonuçlari çikti. Adenokarsinom, ortadifarensiye.Adenokarsinom, Adenokarsinom, Adenokarsinom..... Tamda gelip beni bulmustu.Hayatimin en güzel en verimli döneminde. 8 yilflörtten sonra evlendigim esimle 12 yildir beraber çalisip didinip arabamizialmis,sahilde dubleks evimizi almis iç dizaynini yapiyorduk. O evle ilgili nehayaller kurmustuk oysa eve tasinirken bile ben yoktum hastanedeydim. Sonra kendine gel arzu dedim, bu böyle olmaz: annem, babam, kardeslerim, esim,vebiricik kizlarim gözümün içine bakiyorlardi, dudaklarimda her zamanki gibigülümseme ariyorlardi. Onlara bu gülümsemeyi borçlu oldugumu düsündüm. Hayat bana güzel armaganlar vermisti dolu dolu 34 yil yasamistim, simdi hemenpes etmeye hakkim yoktu, bana yakismazdi mücadele edecektim.Isimede devamettim.Sürekli evde yatan bir anne olmak istemedim. Onkologa gittim. Evrenin B2 oldugunu söyledi.12 seans 14 günde bir kemoterapialmam gerektigini söyledi.3 ayda bir konrol verdi.Simdi bu kemoterapilerin 9'unu aldim, 3 tane kaldi.Çok çok....zor bir sey kemoterapi Allah herkese ve banada kolaylik versin.her zor animda, canimdan bezdigimde sanslisin sen arzu yaninda yakinlarin var, butedaviyi alipta evine gidip çocuklarina yemek yapmak zorunda olan insanlar var diyekendime güç vermeye çalisiyorum. Ama güçlüyüm yasamak için çok güzel nedenlerimvar, Allahin izniyle asacagim bunu. Herkesin güçlü olmasini istiyorum, çok zor biliyorum ama biz zor seylerin insaniyiz.Ben zor anlarimda,Allahu Teala bu hastaligi bana kendimi önemsememgerektigini anlamam içinverdi diye düsünüyorum.Hayatla bogusurkenkendimi biraz teget geçiyordum. esim, çocugum, ailem, isim derken kendime çok dikkat etmiyordum. Simdiben önemliyim, daha relaksim, kolay kolay sinirlenmiyorum, vede daha iyi biri olmayaçalisiyorum.Daha yardim sever, daha duygusal, daha özverili, paylasimci.Yani kendime dersler çikariyorum. Bu hastalikta hasta yakinlarina çok is düsüyor. Asla unutmayin onlarin size çokihtiyaci var lütfen esinizin, kardesinizin, anne babanizin,komsunuzun......yaninda olun.Içimizdeki canavarla savasirken bizlere yardimciolun, güç verin, yasamamiz için nedenler olun...Allah hepimizin yardimcisi olsun.